Imaginarna majka je kolektivna biografska studija majke u zapadnoj kulturi 20. veka. Studija se kreće između mitološkog društvenog utemeljenja žene u ulozi majke i etnografskih svedočanstava samih žena o majčinstvu. U tom preseku iskrsavaju brojne napetosti i konflikti koje autorka nastoji da osvetli istorijsko-kulturološkim i istorijsko-sociološkim istraživanjem vizuelnih žanrova, pre svega fotografije, medijskih etnografija i istorijskih diskursa različitih stručnjaka. Autorka dolazi do zaključka da su majke i majčinstvo ključni ideološki parametri u očvršćivanju nacionalnih politika 20. veka – bez obzira na to da li se radi o zapadnoj američkoj ili istočnoj socijalističkoj kulturi. Tu tezu potvrđuje niz analiza u kojima se, pored ostalog, posmatra lik socijalističke majke partizanke, kapitalističke romantične majke sa Zapada, rasno određene crne majke i proleterske heroine, kao i melodramatične majke u periodu tranzicije – sve do „mama Jelke“ i „Jovanke“, koje popunjavaju liminalni prostor neopredeljivih majčinskih ikona. Dvadeseti vek je u diskursu stručnjaka određen kao „stoleće dece“. Takvo poimanje podredilo je sebi i slobodu žene prilikom odlučivanja hoće li ili neće biti majka. U žaru podređivanja žene, stručnjaci i ideolozi još nisu opazili da su sada, na zalasku države blagostanja, ulogu reprodukcije nacije već preuzele transnacionalne majke.