Lidija Delić piše o savremenoj popularnoj kulturi, medijima, internet kulturi i teško uhvatljivoj zoni nauke, filozofije, kulta i moderne kulture, kao što je transhumanizam. Ali, i u tim prilozima istražuje se veza sa nasleđem arhajskog i mitskog mišljenja i sa ustaljenim folklornim obrascima.
Nemanja Radulović
Teorijskometodološki utemeljene studije Lidije Delić svedoče o složenim i slojevitim istraživanjima, promišljanju zasnovanom na višestrukim aspektima sa kojih se pojave posmatraju i analiziraju. Uvid u folklornu bazu pouzdan je i obuhvata referentan korpus klasičnog folklora, ali i postfolklorne građe i različitih njenih žanrovskih oblika. Okviri u kojima se kreću reference na koje se poziva i koje analizira svedoče o širokom istraživačkom fundusu, kao i o sposobnosti aplikacije novih teoretskih postavki na savremena proučavanja u oblasti folkloristike i autorske literature.
Danijela Popović Nikolić
Lidija Delić uspjela je da objedini tradicionalne i savremene teorijske okvire u proučavanju srpskog usmenog folklora, pružajući dubinski uvid u simboličke i metaforičke aspekte različitih kategorija kulture. Pored temeljnog istraživanja i analitičkog pristupa, knjiga je vrijedna i zbog inovativne primjene teorija konceptualne metafore i transhumanizma u analizi tradicionalnih kulturnih praksi, i stoga će krug čitalaca biti znatno proširen istraživačima koji ovim fenomenima pristupaju iz aspekta književnosti i studija kulture.
Jelenka Pandurević
Lidija Delić rođena je 1974. godine u Kraljevu. Magistirala je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu 2005, a doktorsku disertaciju pod nazivom „Vukove zbirke epskih pesama u kontekstu ranijih beleženja: teme, junaci, sižejni modeli“ odbranila je 2009. na Filološkom fakultetu u Beogradu. Od 2007. godine zaposlena je na Institutu za književnost i umetnost, gde je i trenutno angažovana u statusu naučne savetnice. Predaje na programima doktorskih studija na Univerzitetu umetnosti u Beogradu i na Filološko-umetničkom fakultetu u Kragujevcu. Bavi se srpskim i južnoslovenskim usmenim folklorom, usmenom epikom poglavito, usmenim formulama, sižejnim modelima i konceptualizacijom folklornog modela sveta, novim oblicima folklora (mas kultura, Internet), kao i sagledavanjem dela savremenih srpskih autora i svetskih klasika na fonu mitsko-folklorne tradicije. Objavila je preko dvesta naučnih studija i četiri monografije: Život epske pesme. „Ženidba kralja Vukašina“ u krugu varijanata (2006), Glavit junak i ostala gospoda. Analize narodnih pesama (u koautorstvu s Mirjanom Detelić i Ljiljanom Pešikan-Ljuštanović) (2017), Zmija, a srpska. Konceptualizacija u usmenom folkloru (2019) i Čarobnik perfekta. Dijalog Tomasa Mana s mitom i dijalozi s Manom (2019). Priredila je osam tematskih monografija, dve samostalno: Aspekti vremena u književnosti (2012) i Vreme, vakat, zeman. Aspekti vremena u folkloru (2013); četiri u kouredništvu s Mirjanom Detelić: Guje i jakrepi: književnost, kultura (2012), Aquatica: književnost, kultura (2013), Krv: književnost, kultura (2015) i Epic Formula. A Balkan Perspective (2015); te zbornike Kule i gradovi, u kouredništvu sa Snežanom Samardžijom (2021) i Ljiljana Pešikan Ljuštanović – strast čitanja, u kouredništvu s Draganom Jovanović (2022). S Mirjanom Detelić, Snežanom Samardžijom i inž. Branislavom Tomićem priredila je u formi elektronske baze Erlangenski rukopis, najstariju zbirku srpskohrvatskih narodnih pesama (oko 1720) (dostupno na http://www.monumentaserbica.branatomic.com/erl/). Članica je Odbora za narodnu književnost Srpske akademije nauka i umetnosti i Komisije za folkloristiku pri Međunarodnom komitetu slavista (MKS).
