F. M. Dostojevski, po shvatanju M. M. Bahtina, jedan je od najvećih novatora u oblasti umetničke forme. On je stvorio potpuno nov tip umetničkog mišljenja, koji Bahtin uslovno naziva polifonijskim. U studiji „Problemi poetike Dostojevskog“ autor svojim junacima daje krajnju slobodu govora; ideja, izrečena od strane nekog od njih, nalazi odraza u govoru drugih likova, ovladavši njihovom svešću, ili biva odbačena. „Tuđa reč“, „reč s odstupnicom“, „dijaloška reč“ – svi ti pojmovi otkrivaju svojevrstan pristup Dostojevskog u slikanju čoveka, njegovo novatorstvo kao pisca koji je uspeo da proširi mogućnosti romaneskne reči.