Radivoj Radić (1954) diplomirao je (1980), magistrirao (1985) i doktorirao (1991) na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Usavršavao se u Atini (1985/1986) i u Centru za vizantijske studije Dambarton Ouks u Vašingtonu (SAD) /1997/1998/. Od 2006. redovni je profesor na Katedri za istoriju Vizantije Filozofskog fakulteta u Beogradu. Predaje Istoriju Vizantije i na Filozofskom fakultetu u Istočnom Sarajevu (Pale) i gostujući je profesor na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu. Učestvovao je na preko osamdeset međunarodnih naučnih skupova u zemlji i inostranstvu i do sada je objavio preko tri stotine naučnih i stručnih radova u domaćim i inostranim časopisima. Bio je šef bilateralnog grčko-srpskog projekta Vizantija i Srbija u poslednjem stoleću njihovog postojanja i potonje posledice ovih kontakata (2003–2006). Urednik je časopisa Građa o prošlosti Bosne (Banja Luka) i član redakcije časopisa Античная древность и средние века (Ekaterinburg, Rusija) i Stari srpski arhiv (Beograd). Prevashodno se bavi poznovizantijskom istorijom i vezama između Vizantije i južnoslovenskih zemalja u kasnom srednjem veku, temama iz svakodnevnog života u vizantijskom svetu, kao i fenomenom pseudoistorije. Objavio je knjige Vreme Jovana V Paleologa (1332–1391) (Beograd 1993), Strah u poznoj Vizantiji, 1180–1453, I–II (Beograd 2000), Iz Carigrada u srpske zemlje. Studije iz vizantijske i srpske istorije (Beograd  2003), Srbi pre Adama i posle njega (2003), Vizantija: purpur i pergament (Beograd 2006), Carigrad. Priče sa Bosfora (2007, drugo izdanje 2008), Jovan V Paleolog, vizantijski car (1341–1391) (Beograd 2008), Vizantija i Srbija: plamen i odsjaji (Beograd 2010), Konstantin Veliki – nadmoć hrišćanstva (Beograd 2010), Crno stoleće. Vreme Jovana V Paleologa (1332–1391) (Beograd 2013), Drugo lice Vizantije. Nekoliko zapostavljenih tema (Beograd 2014), Klio se stidi: protiv zlostavljanja istorijske nauke, (Beograd 2016), Srbija 1217: nastanak kraljevine (sa S. Mišićem, Beograd 2017), Istorija Trapezuntskog carstva (Beograd 2022).