Opis
Obraćajući se čitalačkoj publici sa mešavinom melanholije (koja je neizostavni sastojak sećanja) i odlučnosti (da se suoči sa izazovima odrastanja u vremenima kriza i preokreta), Tanja Romanov, rođena kao Tatjana Anatoljevna u leto 1949. godine, kao ćerka Zore Marinović Amočaev, poverava nam povest o migracijama svoje porodice. Ta povest je istovremeno nostalgična, opora i optimistična. Pred nama je svedočanstvo o Katarini, Zori i Tanji: o tri generacije žena koje su, sledeći snove o boljem životu ali i puteve istorijskih i političkih nužnosti turbulentnog dvadesetog veka, porodični dom zasnivale najpre na prostoru Jugoslavije – seleći se od Medulina do Petrovaradina, od Zagreba do Beograda – pa potom svoju sreću potražile preko okeana.
Deo ove zapisane matrilinearne istorije može se čitati i kao potraga za američkim snom na balkanski način: najdramatičniji a istovremeno i najživlji deo ovog narativa obuhvata boravak u izbegličkom logoru kraj Trsta, gde su Tanja, njeni roditelji i brat Saša četiri godine čekali odlazak u Ameriku. Po našemu je uzbudljiva i lična porodična priča, aktivan dijalog potomaka sa nasleđenim i zapamćenim običajima, verovanjima i nadanjima male porodične galaksije. Po našemu je i svedočanstvo o seobama u kom nam Tanja Romanov poverava svoja razmišljanja o uvek aktuelnim temama identiteta, pripadnosti, istorijskog i kulturnog trajanja. I ne samo razmišljanja: ona nam poverava svoja jedinstvena i dragocena iskustva – na čitanje i čuvanje.
Vladislava Gordić Petković
