Verner Bajervaltes (Werner Beierwaltes 1931– ), najveće živo ime u proučavanju misli filozofije pozne antike, srednjeg veka i ranog novog veka, autor je 30 monografija i 155 studija i članaka. Njegove glavne monografije prevedene su na italijanski, francuski, španski, engleski, poljski i češki jezik (12 izdanja).
Od 1963. do 1996. (do emeritiranja) predavao filozofiju na univerzitetima u Vircburgu, Minsteru, Frajburgu i Minhenu. Član Bavarske, Rajnsko-Vestfalske, Hajdelberške, Irske kraljevske i Sijenske akademije nauka. Član Centra za studije novoplatonovske tradicije u Dablinu, počasni savetnik Japanskog neoplatonističkog društva, predsedavajući, odnosno član komisija za izdavanje dela/zaostavštine Hegela, Fihtea, Šelinga i Nikole Kuzanskoga. Između ostaloga, dobitnik nagrade „Kuno Fišer“ Hajdelberškoga univerziteta, te filozofske nagrade Navarskog univerziteta u Pamploni, počasni doktorat Univerziteta u Janjini i Krst zasluga za Saveznu Republiku Nemačku prvoga stepena.