Izbornik
| Hans Joakim Kremer (Hans Joachim Krämer, 1929) je najuticajnije ime takozvane Tibingenske škole, koja je u 20. veku izvršila prodor bez presedana u tumačenju Platona, stavljajući u središte zanimanja njegovo Učenje o načelima, odnosno tzv. „nenapisano učenje“. Osim svoje prve knjige, „Arete kod Platona i Aristotela“, čiji je uticaj bio bezmalo revolucionaran, Kremer je autor još nekih knjiga iz oblasti grčke filozofije koje se po svojim dometima nalaze na samom vrhu svetske literature: „Izvor metafizike duha“, „Platonizam i helenistička filozofija“ i „Platon i osnovi metafizike“. Drugi važan deo Kremerovog filozofskog opusa tiče se posebnih sistemsko-disciplinarnih pitanja koja sežu od domena ontologije, antropologije i metodologije, pa sve do etike i estetike. U tim područjima, naročito je bila zapažena i uticajna njegova „Integrativna etika“. Konačno, Kremer je autor niza vanredno temeljitih, razvijenih i originalnih studija koje su mu osigurale jedno od najistaknutijih mesta među savremenim istraživačima filozofije. |
