Džojsova literatura nam dolazi iz dva vremena: roman Uliks (1921) iz najdublje prošlosti, iz mita ili prapriče o lutalici, moreplovcu; knjiga Bdenje Finegana (1939) iz budućnosti, jer je još uvek nepročitana, i to od strane književnosti. Između ta dva vremena, oba vezana za fikciju, smešta se naša pustolovina čitanja: same literature, putovanja, mišljenja, tumačenja, teorije, istorije, života.
Knjiga koja govori o putovanju, i knjiga koja govori o snu. 100 Odiseja (i noć više): Fusnote za Džojsa je mešavina svega toga, i još spomen na jednog od najvećih pisaca našeg doba, još uvek neprevaziđenog po umeću, hrabrosti, slojevitosti, višejezičnosti i vidovitosti. Odisej Džojsa, Odisej Homera, Dantea, Crnjanskog, Kavafija. I jedno buđenje ili bdenje, „noć više”.
Diplomirao na Odseku za opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta u Beogradu 1982. godine; magistrirao radom “Književna shvatanja Pola de Mana i teorija dekonstrukcije” 1987. godine na istom fakultetu, doktorirao tezom “Teorijski problemi čitanja kao osnove modernog shvatranja književnosti” 2001. godine na istom fakultetu. Između 1984. i 2001. godine radio kao naučni istraživač na Projektu za teoriju Instituta za književnost i umetnost u Beogradu; od 2001. do 2007. godina kao vanredni profesor na Filološkom fakultezu (Katedra za opštu književnost i teoriju književnosti), a od 2007. godine kao redovni profesor semilogije medija na Fakultetu za medije i komunikacije Univerziteta Singidunum u Beogradu.
Objavljene knjige:
“Antinomije kritike” (1982), “Slučaj Niče” (1997), “ABC dekonstrukcije” (1998), “Ljuba ili o etici” (1999), “Predavanja o čitanju” (2000), “Pesništa: Prilozi pesničkoj ontologiji Martina Hajdegera” (2001), “Moderno shvatanje književnosti” (2002), “Istina apokalipse: Filozofija i pesništvo na ‘posldednjem sudu'” (2003), “Šta je teorija” (2006), “Od znaka do smisla” (2007).
Predavao u Sjedinjenim američkim državama (Yale University) i Velikoj Britaniji (Sheffield University).