STARO SRPSKO SLIKARSTVO

Po oceni stručnjaka najbolju knjigu o starom srpskom slikarstvu napisao je Svetozar Radojčić (1909–1978), akademik i profesor istorije umetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Knjigu je pisao dugo i ona je rezultat njegovog velikog iskustva, vrlo obimnih terenskih istraživanja, odličnog poznavanja srednjovekovne evropske i vizantijske umetnosti i njegovog besprekornog arheološkog, filološkog i istorijskoumetničkog obrazovanja. Namera mu je bila da sačini iscrpni pregled slikarskog stvaranja Srba – fresaka, ikonopisa i minijature – od njihovog uključivanja u kulturnu zajednicu evropskih naroda u XI veku, do gubitka državne samostalnosti sredinom XV stoleća. Po tako široko sprovedenom zahvatu knjiga Staro srpsko slikarstvo bila je i ostala jedinstvena u našoj sredini od njenog prvog objavljivanja 1966. godine pa do danas. Jedinstvena je i po metodologiji i načelima koja je autor u njoj dosledno sproveo. Profesor Radojčić je, naime, pošao od toga da je srpsko slikarstvo izraslo iz vizantijske umetnosti koja je bila prirodni nastavak velikog helenističkog nasleđa i da je to nasleđe oplemenilo i slikarstvo Srba u srednjem veku. Negovano između dva sveta, zapadnog i vizantijskog, ono je primalo blagotvorne uticaje i jednog i drugog, i izraslo u veliku umetnost, lako prepoznatljivu u svojoj posebnosti i veličini. A koliko je ona bila neodvojivo srasla sa bićem naroda u kojem je nastala pokazuju i njene čvrste veze s istorijom, kulturom i književnošću Srba u srednjem veku. Izbegavajući zamke jednostranog deskriptivnog ili ikonografskog metoda, autor je uspeo da sveobuhvatnim pristupom pronikne u samu suštinu starog srpskog slikarstva i kao celine i svakog spomenika ponaosob. U knjizi je to saopšteno bez nametljive učenosti, iako ona bogato zrači iz svake rečenice, a uz to lepim jezikom i odnegovanim stilom. Takve vrednosti knjige bliske su i današnjem čitaocu – on se na jednostavan način može obavestiti o starom srpskom slikarstvu i lako će razumeti njegovu veličinu i lepotu. Mada se od prvog izdanja knjige ponešto promenilo u hronologiji i tumačenju umetničkih spomenika, ta nova saznanja ne menjaju ni u čemu bitnije osnovne Radojčićeve stavove i njegovo izlaganje, zbog čega nismo smatrali da je potrebno njegov tekst dopunjavati naknadnim objašnjenjima i novom bibliografijom. Jedino je na kraju dodat rezime i potpisi slika na engleskom jeziku, kako bi knjiga postala dostupna i inostranom čitaocu. Ilustrativni materijal je takođe nov i u boji, ali je zadržan isti izbor slika koji je i autor odabrao za prvo izdanje knjige. U tekstu su učinjene samo sitne ispravke radi usklađivanja sa današnjim pravopisnim normama.

Svetozar Radojčić (Sremski Кarlovci, 14. maj 1909 — Beograd, 20. oktobar 1978) je bio srpski istoričar umetnosti, univerzitetski profesor i akademik. Njegovi najznačajniji radovi, vezani su za freskoslikarstvo i umetnost srednjovekovnih srpskih zemalja, a svoje kapitalno delo „Staro srpsko slikarstvo“ objavio je 1966. godine. Bio je sin Nikole Radojčića, srpskog istoričara i akademika. Rođen je 14.05. 1909. godine u Sremskim Кarlovcima, gde je njegov otac Nikola radio kao profesor u Кarlovačkoj gimnaziji i tu je završio osnovnu školu 1920. godine. Iste godine je upisao srednju školu u Ljubljani, pošto je njegov otac dobio mesto profesora na Ljubljanskom univerzitetu. Posle završene srednje škole, u istom gradu je od 1928. do 1932. godine završio studije arheologije. Tokom studija, Radojčić je školsku 1930/1931 proveo na zagrebačkom Sveučilištu, a za vreme leta je boravio u letnjoj školi bečkog Arheološkog instituta u koruškom gradiću Fajštricu (Bistrici) (1930. i 1931). Obrazovanje je sticao i u Beču i Pragu (Institut N. P. Кondakova i Univerzitet Кarlov), a letnji period 1933. godine je proveo na arheološkim lokalitetima i muzejima u Veneciji, Akvileji i Gradežu. Doktorsku disertaciju na temu „Portreti srpskih vladara u srednjem veku“ je odbranio u Ljubljani 30. oktobra 1934. godine i ona je iste godine štampana u Skoplju u izdanju Muzeja Južne Srbije, čiji je direktor tada bio Radoslav Grujić. Svetozar Radojčić je 27.05. 1952. godine postao dopisni član Odeljenja društvenih nauka, čiji redovni član postaje 5. decembra 1963. godine. Član Odeljenja istorijskih nauka postao je 11.03. 1971. godine, a bio je i predsednik Hilandarskog odbora SANU.

Težina	2.2 kg
Dimenzije	210 × 280 × 3 cm
Godina izdanja	2010
Pismo	ćirilica
Povez	tvrd

Broj stranica	420
ISBN	978-86-86611-53-6
Dimenzije	210x280