Opis
U sistemski razvijenoj knjizi Kritika hermeneutike. Filosofija interpretacije i realizam (Minhen, 2007) Kremer upućuje najozbiljniji izazov koncepciji filosofske hermeneutike Hansa-Georga Gadamera, jednog od najuticajnijih mislilaca proteklog stoleća. Kremer, koji je cijeloga istraživačkog vijeka nastojao da razumije šta su antički autori imali u vidu i šta su htjeli da kažu, sa krajnjom ozbiljnošću i za njega tipičnom, neuporedivom erudicijom i temeljitošću pokušava da dovede u pitanje Gadamerovu uticajnu koncepciju koja, između ostaloga, osporava mogućnost (a i smislenost) traganja za izvornim smislom riječi filosofske i svake druge tradicije. Nasuprot intenciji filosofske hermeneutike, kao i brojnih savremenih pravaca u filosofiji, Kremer želi da rehabilituje onaj smisao stvarnoga i stvarnosti koji ne zavise od tumačenja i koji ne podliježe interpretaciji. U tom pogledu, on predstavlja sasvim osobenu pojavu u savremenoj filosofiji.
Hans Joakim Kremer (Hans Joachim Krämer, 1929) je najuticajnije ime takozvane Tibingenske škole, koja je u 20. veku izvršila prodor bez presedana u tumačenju Platona, stavljajući u središte zanimanja njegovo Učenje o načelima, odnosno tzv. „nenapisano učenje“. Osim svoje prve knjige, „Arete kod Platona i Aristotela“, čiji je uticaj bio bezmalo revolucionaran, Kremer je autor još nekih knjiga iz oblasti grčke filozofije koje se po svojim dometima nalaze na samom vrhu svetske literature: „Izvor metafizike duha“, „Platonizam i helenistička filozofija“ i „Platon i osnovi metafizike“. Drugi važan deo Kremerovog filozofskog opusa tiče se posebnih sistemsko-disciplinarnih pitanja koja sežu od domena ontologije, antropologije i metodologije, pa sve do etike i estetike. U tim područjima, naročito je bila zapažena i uticajna njegova „Integrativna etika“. Konačno, Kremer je autor niza vanredno temeljitih, razvijenih i originalnih studija koje su mu osigurale jedno od najistaknutijih mesta među savremenim istraživačima filozofije.
