Opis
Terez Miler svoju istoriju života počela je da piše 1968. godine na nagovor svog unuka, književnika Aleksandra Tišme, a dovršila ju je 1972. godine, u 95. godini života. Sećanja Terez Miler se opravdano mogu svrstati u red danas sve popularnijih štiva koja se bave istorijim privatnog života. Na stranicama ove knjige pratimo sudbinu jedne dobrostojeće trgovačke porodice ispripovedanu kroz vizuru snažne, sposobne i srčane žene. Raspoloženje Terez Miler prilikom zapisivanja ovih sećanja bilo je “retrospektivno i jesenje”, sa jednom dozom distance i mudrosti koju donose pozne godine. Terez Miler nam govori o blagostanju i siromaštvu, usponu i padu, sreći i tugi, inatu i odricanju, porodičnim nesuglasicama i pomirenju. U svojim sećanjima Terez Miler nas vodi kroz Horgoš, Segedin, Budimpeštu, Novi Sad, Sentu, Suboticu, Meze Tur. Posebno su potresne stranice posvećene Novosadskoj raciji.
Iz recenzije dr Zorice Hadžić
Terez Miler je rođena 7. aprila 1877. u Horgošu kao sedmo dete u dobrostojećoj i radinoj porodici mađarskih Jevreja. Tokom života najviše se bavila trgovinom, a uz to veoma vešto i šivenjem odevnih predmeta, izradom ručnih radova, torbi i lutaka, od čega se u pojedinim kriznim periodima izdržavala. Iako po obrazovanju nije odmakla od osnovne škole, rado je posećivala pozorišne i operske predstave, svirala je klavir, a u njenoj biblioteci nalazila su se dela evropskih klasika i filozofska literatura.
Buran život vodio ju je kroz dva svetska rata, između ostalog bila je izvedena na pogubljenje u Novosadskoj raciji 1942. Više puta je gubila sve, da bi počinjala iz početka i svojom snažnom voljom i nadljudskim naporima uspevala da do kraja vodi život dostojan čoveka. Bila je omiljena u društvu i porodici, u kojoj je stasao i naš poznati književnik akademik Aleksandar Tišma. Preminula je u 97. godini, 15. septembra 1973.
