Mileta Jakšić rođen je 29. III 1869. godine u svešteničkoj porodici u Srpskoj Crnji. U srpsku književnost ušao je istovremeno kao pesnik i kao pripovedač. Pesnički i prozni počeci Milete Jakšića bili su vezani za list Neven Jovana Jovanovića Zmaja, u kojem je objavljivao priloge kao novosadski gimnazijalac. Na razmeđi vekova, 1899. godine, objavio je prvu zbirku pesama kojom je anticipirao moderne tendencije u srpskoj poeziji. Prijem prve pesničke zbirke Milete Jakšića u književnoj kritici, međutim, obeležila je negativna, poražavajuća ocena Ljubomira Nedića. Ovu kritiku pratili su afirmativni sudovi i pokušaji rehabilitacije od strane drugih kritičara. Prvu zbirku pripovedaka Mileta Jakšić objavio je u Mostaru 1900. godine. Naredna zbirka pripovedaka Crno mače pojavila se tek 1921. godine. Druga zbirka pesama objavljena je 1922. godine u izdanju Srpske književne zadruge.
Nakon druge zbirke pesama Mileta Jakšić se okreće i književnosti za decu, 1929. godine objavljuje Dečju zbirku pesama i proze i dramu Sunčanica. Iste godine pravi izbor iz poezije za decu Jovana Jovanovića Zmaja i Vojislava Ilića. Dve godine kasnije objavljuje Legende i priče za decu i odrasle.
Poslednja zbirka pripovedaka Mirna vremena pojavila se 1935. godine.
Pored rada na pripovednoj prozi i poeziji, Mileta Jakšić se bavio i dramskim radom koji je ostao nezapažen iz više razloga, a najvažniji je činjenica da je dramu Urok, koju je ambiciozno pripremao nekoliko godina, objavljivao samo u fragmentima u Letopisu Matice srpske, kao i da su značajni fragmenti ostali u rukopisu. (Drama Urok objavljena je 2010. godine.) Takođe, ostalo je manje poznato da je pisao i roman koji se u knjizi Iz moje beležnice (2010) prvi put objavljuje zajedno sa piščevim dnevnicima i beleškama.
Mileta Jakšić je umro u Beogradu 8. XI 1935. godine.